Dag 22, van Fleury naar Lyon

En we dachten dat we alles wel ongeveer gehad hadden, maar dit overtreft echt weer alles. Nu te laat, morgen het verslag . We zitten in Lyon en blijven daar lekker een dagje.

We hebben gisteren redelijk geslapen. Er zat een gek gekruld dekbedovertrek op het bed, dat je erg voelde. En er zat weer een zeiltje op het bed, maar dit keer met een heel dun onderlakentje er meteen aanvast, waardoor je het gevoel had dat je gewoon op het zeiltje sliep. En het was erg warm in de kamer, ook al hadden we het raam open. Het ontbijt was goed. We hadden besloten eerst te kijken hoe het ging met het fietsen, en afhankelijk daarvan naar Lyon door te fietsen ja/nee. Eerst bij de bakker lekker brood en koeken gehaald.

Om 12 uur hebben we bij een rustplaats lekker koffie gedronken en gezellig met drie Duitsers gepraat die een grote rondrit aan het maken waren. We reden veel door modder en zandpaden, heel mooi, maar door de regen spatte het op en kleefde het zo aan je fiets dat de hele fiets eronder zat. Ik moest op een gegeven moment met de bidon zand wegspuiten omdat alles tijdens het fietsen hevig begon te knarsen.

We moesten eerst 17 km door het land; dus ook behoorlijk klimmen, maar daarna gingen we bij Belleville een brug over, en zouden we de Saône volgen. Net voor de brug kreeg ik zo’n kramp, dat het niet meer te houden was. Ik kon nog net staande fietsend een parkje infietsen en ben daar achter een boom gaan zitten. Tja, de natuur laat zich niet dwingen! ;)) Bij onze andere reizen maakten we gebruik van de boekjes van Reitsma, en die waren heel duidelijk. Nu gebruiken we de boekjes en GPS van Benjaminse, en die zijn voor ons veel verwarrender. We volgden de GPS, en ontdekten op een gegeven moment dat we de Saône helemaal niet meer volgden, maar een route meer door het land. Met dus ook meer reliëf.

Om 13.00 uur kwamen we in Jassans Riotgier langs een gezellig cafe waar je kon lunchen. Dat hebben we gedaan. Het zat er vol met allerlei mannen, die ook even lunchten. Heel gezellig. Je kreeg een voorgerecht (ommelet met veel sla omdat ik dat vroeg), hoofdgerecht (cock au vin met pasta), kaas (deden we niet), nagerecht (deed ik niet) en een kwart liter wijn (deden we natuurlijk ook niet, want dan hadden we Lyon niet gehaald) voor €18. Ik mocht wel mijn halve liter colaflesje vullen met de wijn en meenemen.

Het fietste best wel lekker, en het ging voorspoedig, want om 16.00 uur hoefden we nog maar 17 km te fietsen (dachten we). We hadden over het algemeen mooi weer: niet veel wind en van s’morgen 13 graden naar in de middag wel 20 graden. We hebben 2 keer een hele dikke bui gehad van ongeveer een half uur.
We besloten een slaapplaats te boeken in Lyon. Dat viel niet mee, want het is best duur in Lyon. Uiteindelijk zagen we wel wat leuks in de “oude” stad: dat is een klein stuk Lyon aan de Westkant van de Saône. Tussen de Saône en Rhone ligt de “nieuwe” stad. Een voordeel voor ons daarvan was dat we niet die hele stad door hoefden te fietsen. Er stond 1 foto op de site van een kamertje dat er leuk uitzag; wel weinig, maar vooruit boeken maar voor 2 nachten. Het heet : X-Change, Vieux Lyon Balnéo.

Bij Belleville sur Saône kwamen we echt weer aan de Saône, dachten we. We fietsten tot net voor Lyon naast een weg, en moesten afwisselen van rechts direct naast de weg naar links een gedeeld fietspad met de tegenliggers. Toen we per ongeluk even van onze route af raakten en echt langs het water fietsten, kwamen we langs een heel mooi stuk met allerlei restaurantjes. Heel romantisch! Het was erg druk, en er waren veel fietsers. Toen ik op een gegeven moment m’n plas niet meer kon ophouden, zijn we bij een bushokje gaan staan en ben ik tussen een driehoekje van onze fietsen gaan hurken. Het laatste stukje tot de stad zaten we weer direct naast het water. Er waren daar ook heel veel hardlopers.

Ondertussen waren we wel gebeld door Jan: het appartement was alleen bereikbaar via trappen. Misschien wel 20 treden. Hij heeft ons foto’s gestuurd, en we hebben een aantal keren gebeld. Het was moeilijk communiceren omdat hij zij Engels behoorlijk Frans uitsprak. Maar hij was heel welwillend, en was het bergen van de fietsen eerst heel moeilijk, hij had geschoven in het appartement en nu konden de fietsen in de kamer staan.

Het was tijden de laatste 10 km al steeds bewolkter en donkerder geworden, dus we hoopten dat we het droog hielden tot in het appartement. Dat lukt helaas niet! Toen we onder aan de trap stonden begon het al te druppen. Het was een immense trap! Maar gelukkig hoefden we maar tot 2/3. 69 treden welgeteld! Met 3 keer een breder stukje. Ik ging eerst kijken waar het appartement was, en toen brachten we 1 voor 1 bagage naar boven. Ik probeerde te ontdekken hoe we binnen moesten komen, maar zag het niet. Jan gebeld, en die legde het uit: een heel oude deur in, en dan naast de brievenbussen zat een codeslot. Maar ja, welke, het waren er 3! Na hulp van Jan eindelijk de sleutel bemachtigd. John stond al die tijd beneden in de ondertussen stromende regen. De tassen naar binnen, en toen hebben we met z’n tweeën de fietsen 1 voor 1, steeds 1 neerzetten, de ander weer halen en 1 verdieping hoger brengen, de fietsen naar het appartement gebracht. Om 20.20 uur waren we eindlijk binnen. Alles werkelijk zeiknat! Maar blij! Het was ons weer gelukt!

Het was een kleine kamer, wc, douche… en waar was ons bed? Moesten we nou voor die €310,69 ook nog ons eigen bed opmaken van de bedbank? Grrrr! Er was nog 1 deur; een KELDER! Heu!? We konden niks zien! Lampje erbij gehaald… Het was een steile trap met hoge treden…. En daar was hij dan! onze prachtige slaapkamer met bubbelbad, met sterren en noorderlicht als je dat wilt, spiegels overal, mooie geur verspreiders, muziekbox, handboeien bij het bed en hand- en voetboeien bij de trap, de Wificode op de borst van een mooie mannelijke torso, en een schitterende geblinddoekte vrouw met bloot bovenlijf naast het bed! Spannend!
X-Change! ! X-Change is ook een film: Out of Time, Out of Body’s. Wat hadden we gemist? In ieder geval al die foto’s die we later op internet zagen staan! Maar het appartement is echt TOP! We hebben weer een prachtige dag gehad, en 69 km gefietst.

Dag 21, van Cluny naar Fleury

We hebben allebei aardig goed geslapen. Ik heb wel heel erg van moeilijk te fietsen wegen door de bergen gedroomd. Adwin was er ook bij. We hebben een heerlijk ontbijt gehad in een prachtige eetkeukenHet huis is helemaal gerenoveerd: prachtig! En we hebben nog leuk even gepraat met onze gastvrouw, die op een telefoontje zat te wachten van de dierenarts. Hun jonge katje moet waarschijnlijk worden ingeslapen, want hij is inwendig erg beschadigd omdat hij in een vat met benzine heeft gelegen. Ze is er erg verdrietig van.
John heeft zijn EPO gehaald, we hebben nog een hotel geboekt en om 10.15 uur zaten we op de fiets. Toen we op de route zaten regende het al behoorlijk, dus hebben we alles maar aangedaan. Het is niet meer droog geweest vandaag. Wel wat mindere, maar ook dikke buien. En het was best wel fris: 13-15 graden. Als je een behoorlijke afdaling hebt, kun je het wel koud krijgen.

We moesten vandaag behoorlijk klimmen. Met de regenpakken aan soms wat lastig, omdat de regenbroek door de korte fietsbroek zo lekker aan je benen kan plakken. Het medicijn voor mijn ontsteking in de lies helpt gelukkig wel een beetje; ik kon er weer redelijk op zitten. Het was dus hard werken vandaag. De zwaarste klim kwam op het eind; 6 km lang klimmen, 200 m omhoog. Ik ben wel een paar keer afgestapt pffffffff. Maar de omgeving was wel mooi. Weer door dorpjes ( geen cafe of restaurant open) door prachtige landerijen, en ook weer langs wijnvelden.

Toen we langs een paar winkeltjes kwamen hebben we een lekker warm pasteitje gekocht en koffie gemaakt. Later nog even snel banaan, cola en pinda’s genomen en verder gewoon maar doorgefietst. John heeft weer de ketting van de fiets gehad, en mijn remmen liepen weer aan; apart om dat in de regen te repareren.

Om 16.45 uur waren we in ons hotel. Bij de afdaling naar het stadje kregen we nog even een dikke plensbui. Toen we daar aankwamen waren we dus zeiknat. We hebben een kleine maar nette kamer. Het bed ziet er goed uit.
We hebben vandaag 48 zware kilometers gefietst

Dag 20, van Givry naar Cluny

Het bed dat er zo romantisch en lekker uitzag, viel toch wat tegen. Oude verhaal: zweten. We hebben een broodje op de kamer gegeten, en ik heb alvast 1 blog geschreven. Ondanks het bed, is het echt een super appartement ; je kan er zelfs een wasje draaien, en er zit een sauna in. (Hebben wij geen tijd voor.) Om 9.45 uur was het echt tijd om alles klaar te maken, want om 11 uur moesten we er uit zijn. En de fietsen staan achter op een plaatsje, waar je met een trap kunt komen. Dat is dus nog wel even een dingetje.

We zijn van plan niet te ver te fietsen, omdat we vanmiddag naar een apotheek willen om de EPO voor John te bestellen. Morgen moet hij de injectie hebben. John heeft een mooie kamer uitgezocht in Cluny. 42 km fietsen. Een mooie afstand. We kunnen16.00 uur in het appartement. Het is bewolkt, maar een lekkere temperatuur: 27 graden. we halen nog even brood en wat lekkers bij de bakker en dan is het al half 12 geweest als we op de fiets zitten.

We zitten al snel op de route: een voormalig spoor. En daar blijven we 42 km op zitten. Wel heel mooi! Goed fietspad en mooi door bossen, weilanden en dorpen, en er staan veel bankjes langs het pad. Het enige vervelende is dat we ook de hele dag een stevige wind uit het zuiden hebben. En daar gaan wij naartoe. We hebben 1 keer pauze gehouden en verder mooi doorgefietst.

We waren om 15.30 uur in Givry. De eerste apotheek kon het niet voor ons bestellen, maar de tweede wel. We kunnen het morgen om 9.00 uur komen halen. Het liep dus heel soepel! Ik heb meteen even medicijnen voor mezelf gehaald, want ik heb een vervelende ontsteking op een vinger, en een hele dikke in mijn lies. vandaag had ik er voor het eerst de hele dag last van. Kijken of de medicijnen helpen.

We hebben lekker op de kamer gegeten. De blog is weer bij.
We hebben 42 km gefietst.

Dag 19, van Louis Legrand naar Givry

We kregen een route van Fourê, een mooi fietspad naar Beaune, en daar zouden we dan weer op onze route komen. Om 9.20 uur zaten we op de fiets. Het was inderdaad een heel mooi fietspad, door de wijnvelden, maar het was wel bovenlangs , en dat was wel veel klimmen en natuurlijk af en toe dalen. Wel een schitterend uitzicht. Er waren veel boeren bezig het onkruid onder aan de ranken weg te halen. Toch wel een heel werk hoor! Ik kijk nu met iets andere ogen naar mijn flesje wijn.;) we zagen veel fietsers en hardlopers. Gezellig!

Om 12.30 uur waren we in Beaun. Een mooie stad! We hebben daar lekker koffie gehad met gebak! Een gebakje voor bijna €6. Maar het was lekker! John heeft een mooi appartement ontdekt in Givry, €57. Zag er heel mooi uit. Maar ja, hoe is het in het echt? We hebben het toch maar geboekt. We hadden nu 19 km op de teller, en het was in totaal 52 km. Nog even lekker doortrappen dus. volgen het boekje van Benjaminse moesten we nog een paar kilometer klimmen en daarna was her alleen maar berg afwaarts. Appeltje eitje dus.

Wat je echter niet van de grafiek kon aflezen was dat opwaarts: omhoog, weer naar beneden, weer omhoog, weer naar beneden, weer omhoog enz. was. Per saldo steeg je wel, Maar het was erg vermoeiend, en weer door de wijnvelden. Mooi, maar we hadden er wel even genoeg van. En naar beneden was helaas helzelfde systeem. Dus van lekker afdalen was geen sprake. En we hadden de hele tijd tegenwind, en de wind trok steeds meer aan.

Maar aan alles komt een eind, en ook hier aan. Toen we dachten nog 14 km te moeten fietsen zagen we een mooi terasje. We hebben een lekker plankje besteld met koude cola. Er zaten Nederlanders naast ons, dus we konden even lekker praten. Het was al weer 16.15 uur toen we weer op de fiets zaten. Het was de hele dag erg warm geweest, rond de 33 graden. We moesten nog een een paar km op en neer en toen kwamen we weer lekker naast een rivier te fietsen. Lekker vlak. Ondertussen kwamen er wel wat donkere wolken.

Na een poosje zagen we een man, met een tentje en 2 ezels aan de zijkant van het pad in het gras. We waren wel nieuwsgierig en hebben even met hem gepraat. Hij was al 2 weken onderweg en liep met zijn ezels tot de Pyrineën . Hij liep ongeveer 20 km per dag, en ging gewoon kamperen waar het hem uitkwam. Hij was nog nooit weggestuurd. Ja, dat heb je met die Pelgrims hè!

we gingen weer verder, en de wolken werden steeds donkerder! Toen we dachten er bijna te zijn, moesten we toch nog 10 km fietsen. We reden hard om de regen voor te blijven. Om 19.35 uur waren we bij ons appartement. Niet te geloven zo mooi! We konden er zelfs een wasje draaien.
We hebben 60 km gefietst.

Dag 18, van Arc le Gray naar Louis Legrand

We hebben vandaag weer zoveel meegemaakt! 97 km gereden, en via de pastoor opgevangen bij een oude man, die pelgrims opvangt. Nu eerst met hem eten; hij heeft spagettie gemaakt. Het verhaal volgt morgen!

Ondertussen is het al overmorgen, maar dat mag de pret niet drukken.

We hebben lekker geslapen en lekker ontbeten in onze prachtige B&B. Van de eigenaar hoorden we dat het zo moeilijk is om een slaapplaats te krijgen omdat het: hemelvaartsdag is èn ze dit jaar ook nog bevrijdingsdag vieren, én er een Citroën 2 weekend is, èn er een Bleu route is van Wielrennen ( van Luxemburg naar Barcelona). Dus alles is vol. We zijn gisteravond meteen al begonnen met een slaapplaats te zoeken. Dat heeft nog niks opgeleverd. Ik heb geprobeerd de foto’s op de site toe te voegen. Het lukt maar niet. Hij geeft steeds een foutcode.

Om 9.20 uur zaten we op de fiets. We hebben in het stadje voor John een snoertje kunnen krijgen. Deze doet het heel goed. Het fietsen gaat heel goed. We zitten eerst weer langs het water, met af en toe een heuvel. Wèl hebben we dit keer stukken heel slecht pad.

Om 13.00 uur zitten we aan de vis en chips, midden in een soort park. We zijn er via vragen en vragen terecht gekomen. Heerlijk! Weer gezocht naar een slaapplaats. Niks! Dan maar langer fietsen, maar nee, niks. Ik heb iedere mogelijkheid gebeld of ingesproken. Het kost veel tijd. Jammer. Ik ben ondertussen zowat lek gestoken, want het stikt er van de muggen. ze prikken gewoon door de kleren heen. Meteen maar aan allergie pilletje genomen, anders is het niet uit te houden!

we zijn eerst maar weer een eind gaan fietsen; dit keer behoorlijk op en neer. Het is warm, zeker 32 graden. Af en toe stoppen we om maar weer te kijken naar een slaapplaats. Niks! Ze zeggen allemaal Complet!! We wilden eigenlijk vandaag niet te ver fietsen, maar het wordt steeds meer. We besluiten door te fietsen naar St Nicolas (dan zitten we op 75 km), maar dat plaatsje is maar heel klein; te weinig mogelijkheden. Dan maar door naar Argilly, een wat groter plaatsje. We hebben hebben 86 km gereden als we daar komen. Onderweg zagen we de aankondiging van een Mis in Argilly, om 20.00 uur die avond. Hee! Hebben we geluk?

We hebben het plan om eerst naar de kerk te gaan te kijken of er een pastoor is, is die er niet (dat kan, want er is ons verteld dat een pastoor tegenwoordig een aantal dorpen heeft en waar is hij dan?), dan kunnen we bij mensen het dichtst bij de kerk aanbellen en het probleem uitleggen. Misschien kunnen die dan helpen. Als dat allemaal niet helpt gaan we naar de politie; misschien kunnen we in een cel slapen.

Toen we bij de kerk aankwamen was de mis net uit. We reden naar de hoofdingang en daar stond de priester in vol ornaat nog mensen uit te laten. We reden hem om het maar zo tegeen, recht in de armen. Hij vroeg of hij ons kon helpen? Ja zeker, ik zei dat we geen slaapplaats hadden voor de nacht. Hij zag de Jacobsschelp op John zijn tasje en zei: Santiago? Ja, zei John. Hij ging overleggen met wat mensen, en we werden geroepen. We konden bij Fourê overnachten. Dat is een oudere man, met een heel vriendelijk uiterlijk. Hij was heel behulpzaam. Hij kreeg wel vaker Pelgrims die gestrand waren. We moesten alleen nog wel een stukje fietsen. 11 km om precies te zijn. We waren al aardig op, maar ja, wàt is op! Fourê vroeg ons of we al gegeten hadden, want hij kon wel pasta maken. oh lekker! Goed voor fietsers! zei ik. Was het niet te veel moeite? Nee hoor, we gingen lekker met z’n drieën eten. Het communiseren gaat wat moeizaam, gemengd engels en frans, maar het gaat! Af en toe gooit John een van zijn bijzondere opmerkingen in het gesprek, maar dat gaat echt zijn pet te boven ;))

Toen we daar aankwamen hing Fourê al uit z’n raam op de eerste verdieping ons op te wachten. Het was een groot appartement, met 7 kamers. Alles errug errug gedateerd versleten, het huis stond vol met allerlei spullen. Overal spullen. Maar wel allemaal op kastjes en tafeltjes. Het was er gelukkig niet echt smerig! We kregen een bijzondere kamer met een heel oud bed. Hij had spagettie gemaakt met een klein beetje saus, dat al stond te pruttelen toen wij daar kwamen, salade van wortelen, ui en tomaat. En we kregen nog kaas na. Alles met brood natuurlijk. Dat aten we lekker op een groot balkon. Ik hielp hem later afruimen, en de keuken was ook propvol met pannetje en dingen en dingen… Ik probeerde niet na te denken bij wat ik allemaal zag.

Ik ben beslist niet zo van eten bij oude mannen, en slapen al helemaal niet. Maar ik moet zeggen: het was allemaal goed te doen! Fourê vertelde ons graag over zijn familie, kinderen en vooral over zijn vrouw, die sinds januari in een tehuis zit en dementie heeft. Hij vind dit erg moeilijk, maar probeerde toch nog iets van zijn leven te maken. Ging iedere dag naar zijn vrouw. Hij ging anders altijd op zondag naar de mis, maar deze zondag ging hij met zijn vrouw naar hun dochter. Vandaar dat hij nu op zaterdag was gegaan. De pastoor had het in de mis gehad over “ alles maar over je heen laten komen, of de uitdaging aangaan!” En Voila! Daar stonden twee fietsers voor zijn neus die hulp nodig hadden! Hij glunderde helemaal! Wat een fijn mens.Toen we ernaar vroegen, konden we een vrijwillige bijdrage geven. we gaven hetzelfde als bij vrienden op de fiets; want hij was nu toch een soort vriend geworden? :))

Het was een bijzondere dag! We hebben 97 km gereden.

Dag 17, van Rpt-sur-Saône naar Arc-les-Grey

We hebben lekker geslapen ondanks het harde bed. Eindelijk eens geen zeiltje. De wekker al om 6.30 uur gezet. Beneden in de eetkeuken een ontbijtje genomen van thee, toost, jam en sinaasappelsap. Daarna naar een slaapplaats gezocht voor vannacht. Het kostte heel veel moeite, maar we vonden toch wat op ruim 50 km. Deze heb ik gebeld. We kijken niet alleen op booking.com, maar ook op google en rb&b. Het is soms gewoon geluk hebben dat je wat vind, want we zitten ook aan onze route vast. We willen daar niet al te veel av afwijken, want als een slaapadres 1 km van de route af is, kan het zijn dat je al dik de heuvels in moet. Omdat we een relatief korte route hadden vandaag gingen we ook alvast maar kijken naar een slaapplaats voor morgen. Het is vooral deze dagen erg moeilijk, want veel mensen hebben hier vakantie ivm bevrijdingsdag en hemelvaartsdag. Maar dat lukte ons niet. We hadden een mooi chateau gevonden op een kleine 60 km maar we kregen een bandje en dat kon ik niet verstaan. Vanavond maar weer proberen. Waarschijnlijk bestaat het niet meer. (We onze gastheer ‘s avond het bandje laten horen, en hij zei dat het nummer fout was).

Om 10.50 uur waren we op pad. Het was onbewolkt en al snel in de 20 graden. Het zou oplopen tot 27 graden en de hele dag zo blijven. Er was een lichte wind uit het noorden dachten we; het was een beetje draaierige wind. We fietsten eerst weer langs het water; prachtige omgeving, mooi fietspad en weer de sluisjes. Toen we een kanariegele boot tegenkwamen, dachten we wel even aan Cobie en Jan. (Die hebben nu ook een (mooie) gele boot). En er was net gras gemaaid; heerlijk rook dat. Daarna gingen we af en toe wat van het water af.

Om 13.15 uur hadden we nog maar 17 km gereden, maar we hadden gelukkig de tijd. We zagen in een dorpje een restaurantje waar we zijn gaan eten. Salade vooraf, roti als hoofdgerecht en aardbeien met room en slagroom na, voor €17. We gingen eerst binnen zitten, maar vonden het nader inzien toch te warm. We zagen wel dat het hoofdgerecht een enorme portie was. John zei: we kunnen zeker niet 1 portie samen doen? En dat hebben we gedaan. We hadden zoveel, dat er gemakkelijk iemand had kunnen mee eten. De roti bleek stoofvlees en zuurkool te zijn. Met een cola en een fles koud water kostte het allemaal maar €24,50

We horen de koekoek ook nog steeds, en ook horen we regelmatig een specht kloppen. Zo mooi! We hebben er nog niet een gezien.

Het 2e deel van de tocht vonden we wat saaier. Was ook steeds langs water, maar over een asfalt fietspad met grint. Er zaten veel hobbels in. Af en toe hadden we hele korte, maar pittige klimmen! Na een zo’n klim kwamen we in een klein bos. De batterijen van de GPS waren net op; toen we ze gingen vervangen werden we zowat lek geprikt, zelfs door mijn broek! Het stikte er van de muggen. Ik heb meteen een allergie pilletje genomen, maar ik heb er een paar dikke bulten aan overgehouden.

Toen we in het plaatsje Gray kwamen, dichtbij ons slaapadres, waren er veel wegen afgesloten, en stond overal bij de hekken politie. Toen we de politie vroegen wat er aan de hand was vertelden ze dat er een meerdaags festival was. Ze wilden wel even weten waar we naartoe gingen. Bang voor oude mensen met een bom in de fietstas? In een cafe gingen we wat drinken: alcohol vrij biertje. 9 euro. John zag na een poosje dat het al een jaar over datum was. Toen ik het ze liet zien gingen ze zoeken naar goeie, maar dat hadden ze niet. Wat wilden we dan drinken? Ik zei laten we halve prijs doen, wij €4,50 terug. Het snapte het en bracht ons €4,50. Hij wilde het “slechte“ bier weghalen, maar we hebben het lekker opgedronken.

Om 6 uur waren we bij ons slaapadres. Een prachtig huis, prachtige kamer en badkamer. We hebben in de tuin eerst maar eens een drankje gedronken. John zijn oplaadsnoertjes doen het niet goed; de eigenaar had een snoertje voor John te leen. Binnenkort kijken af we ergens een goed snoertje kunnen kopen

Het was een prachtige dag! Onze eerste dag met een korte broek en een shirt met korte mouwen. Het was heerlijk weer en we hebben 53 km gereden.

Dag 16, van Bains-les-Bains naar Rupt-sur-Saône

Lekker bedje, lekker geslapen, tot ik er vannacht 3 keer uit moest met hevige diarree. Vanochtend ook nog; dat maakt je wel wat onzeker. Ik ga maar even geen Camembert eten, misschien komt het daardoor. En vanochtend had ik behoorlijke kramp in mijn been, maar gelukkig trok dat ook weer weg. We hebben een broodje op de kamer gegeten. Het was prachtig weer: strak blauwe lucht en 15 graden. De hotel uitbater probeerde ons nog even te neppen met een hogere rekening omdat we een mooiere kamer wilden; John was woest. We hebben het dan ook niet betaald.

Het fietsen ging heel goed; we waren lekker sterk in de benen. We fietsten eerst nog een heel stuk langs het kanaal, met de sluisjes. Later gingen we meer het binnenland in, en dat werd echt klimmen. Eerst al 30 meter omhoog, en toen kwam de ene lange heuvel na de andere. Je ging een hoge heuvel af en je moest meteen weer bij een op. Daar moesten we wel even aan wennen. Maar het was ook wel weer heel erg leuk! We kwamen door een groot bos, en door dorpjes. We wilden wel graag ergens lunchen, maar er was gewoon niks en in de dorpjes waar eindelijk wat was, was alles gesloten vanwege bevrijdingsdag en Hemelvaartsdag samen. Tout fermé! zeiden ze allemaal als we vroegen of je hier ergens wat kon drinken. Daarom hebben we maar gewoon 2 keer op een muurtje pauze gehouden. Ook leuk trouwens, en gelukkig hebben we vanochtend een aantal lekkere dingen bij de bakker gehaald.

We zien de hele reis al veel mensen vissen, stellen, hele gezinnen, oude mannetjes met elkaar… Maar vandaag waren het er heel veel! Maar nu ook grotere groepen mannen met bbq. Om 15.00 uur hadden we al 60 km gefietst en waren we niet zo ver meer van onze slaapplaats. We zouden er tussen 17.00 en 18.00 uur zijn. We waren te vroeg! Dat is ons nog nooit gebeurd! We besloten er maar gewoon naartoe te fietsen, en te kijken of we al naar binnen mochten. En toen kwamen we onverwacht toch langs een restaurantje, en daar hebben we lekker zitten ontspannen. Het was vanmiddag echt warm geworden, zo’n 25 graden.

Om 5 uur waren we bij ons slaapadres; een heel groot mooi huis. Toen we bij een grote poort aanbelden, begonnen een aantal honden te blaffen en ganzen te gakken. We moesten in een klein gebouwtje ernaast zijn. De vrouw was er nog niet. Ik vroeg de man of er een restaurant in de buurt was. Hij belde meteen zijn vrouw, en zij zei dat ze zou kijken. Toen ze na een poosje kwam dagzeggen (of eigenlijk geld innen :)) zei ze meteen dat ze zou informeren bij een restaurant. Ze belde en reserveerde meteen. 😯 Later bleek het in het restaurant van haar dochter te zijn, èn toevallig het restaurant waar wij die middag al hadden gezeten. Het was een paar kilometer met de fiets; maar nog wel weer even stevig klimmen. We hebben lekker gegeten.

Het was een hele mooie fietsdag; met mooi weer, zacht windje meest in de rug, en veel afwisseling. We hebben 73 km gereden.

Dag 15, van Thaon les Vognes naar Bains-les-Bains

Het weer zag er vanmorgen eerst erg goed uit: zonnig en heiig. Het was en bleef de hele ochtend nog we fris. Ongeveer 15 graden. John was gisteravond en vanochtend steeds bezig geweest een slaapplaats te zoeken, maar het lukte slecht. Ik was met de blog van gisteren begonnen en dat ging heel mooi, maar helaas was het ineens weg! Dus vanavond maar gedaan. Uiteindelijk vonden we een slaapplaats en ging het boeken op mijn telefoon weer niet. Gelukkig probeerde ik het op mijn ipad, en dat ging goed. We slapen een paar km van de route af. Het was dus niet een heel soepel begin van de ochtend.

Onze gastvrouw had ons verteld dat het vandaag nationale feestdag is, ivm de overwinning tijdens de tweede WO. Iedereen zou vrij zijn en alles dicht ( op een supermarkt e.d. na). We zijn dus eerst maar even naar de supermarkt geweest. Om 11 uur waren we aan het fietsen. Ik voelde me niet echt lekker, dus het was fijn dat we niet al te ver hoefden te rijden. Er kwamen nog hele dikke wolken, zodat we vreesden voor hetzelde waterpalet als gisteren, maar het bleef bij een paar druppels. Later werd het zelfs nog heerlijk zonnig. We hebben even bij een sluisje geluncht. Wel apart om te zien hoe snel het water in die sluizen kan dalen.

Het stuk naar het hotel vanaf de route was behoorlijk klimmen en dalen, dat hebben we morgen dus nog een keer. Toen ik ons aanmeldde in het hotel kwam er een hond heel hard blaffend naar me toe gerend, ik schrok me rot. De eigenaar zei dat ie af en toe wat vreemd doet. Ook zat hij steeds een beetje aan mijn benen te happen toen ik de trap opging: ik heb hem streng toegesproken dat dat niet mocht. En gek genoeg was het toen klaar. :))

We kregen een armoedig triest kamertje dat uitkeek op het serre dak. Ik heb een beetje mijn beklag gedaan en toen kregen we een veel mooiere kamer. Hij wilde het eigenlijk niet omdat morgen alles volgeboekt was en de housekeeper niet kwam, en klanten vonden onze kamer altijd mooi! Ik zei: nou dan kan je deze kamer morgen toch ook gebruiken? Ja, ze hebben het hier druk! De wifi doet het ook niet omdat ze net een nieuw systeem hebben.

We hebben voor morgen een kamer bij een particulier kunnen boeken. John heeft het uitgezocht en ik heb gebeld. Geweldig! Nu straks lekker vroeg op bed en morgen op tijd op de fiets!
We hebben 47 km gereden, en daarmee de 1000 km bereikt! Joepie!