Afsluiting

We hebben de laatste nacht in het mooie hotel niet zo goed geslapen: erg warm in de kamer, muggen en met het raam wat open erg veel last van de snelweg die dicht langs het hotel liep.

We hadden alles mooi gepland; het meisje aan de balie had ons daar heel goed bij geholpen. Om half 11 was de transfer van het hotel naar luchthaven Girona, kaartje kopen en dan om 11 uur op de bus naar vliegveld Barcelona. Duur ongeveer 75 minuten. Om 15.15 ging ons vliegtuig, dus alle tijd. We konden ‘s morgens dus lekker rustig aan doen; lekker ontbijten, alles bij elkaar pakken….

Het werd iets later dat ze ons brachten, en zeiden ze dat er speciale tickets op de fietsen en bagage moest zitten. Gelukkig, we hadden gisteravond nog met de Camino transport gebeld en die hadden ons dat al verteld. Het hotel had er eerst gewoon een plakkertje met de naam op gedaan, maar dat heeft John gisteravond nog mooi even verandert.
Ze brachten ons naar het busstation op het vliegveld en lieten ons zelfs zien waar de bus stond. We gingen een kaartje kopen; waar de mevrouw achter het loket ons vertelde dat de eerstvolgende bus naar vliegveld Barcelona pas om 13.00 uur ging. Het meisje achter de balie had naar de verkeerde dag op het schema gekeken! Probleem, want dat was te krap voor onze vlucht. De mevrouw vertelde dat we ook de bus van 12 uur naar Barcelona centrum (75 min.) konden nemen, dan lopen naar Place Cathalunya (10 min.) en daar de bus nemen naar het vliegveld (30 min). Maar ja, hoe laat vertrok de bus naar het vliegveld? Dit werd ook allemaal heel krap. Ik ging bij de taxi’s informeren naar de prijs van een rit naar vliegveld Barcelona. Vaste prijs: €175. We hebben besloten dat maar te doen, omdat het anders heel spannend zou worden of we de vlucht zouden halen.

Om 12.15 uur waren we al op het vliegveld. Helaas wel op A en we moesten op B zijn. Dat was nog even lopen voor John met z’n zere voet. Bij hal B konden we onze vlucht niet vinden en dus zijn we gaan vragen; nee we zaten in de verkeerde Therminal! We zaten nu in T2, en we moesten op T1 zijn. Er ging een gratis groene bus naartoe. Ongeveer 10 minuten rijden. Gelukkig ging dat allemaal goed, maar het was best een eind rijden. Ik moet er niet aan denken hoeveel stress dat had opgeleverd als we voor het andere alternatief hadden gekozen.

Verder ging alles goed en we waren mooi om 17.40 uur in Amsterdam. Trein van 18.35 uur, en om 20.47 uur waren we weer lekker in Leeuwarden waar Ria ons al opwachtte. We hebben eerst nog lekker geborreld bij Ria thuis en toen we bij ons huis kwamen hingen er slingers, en lagen er (kam)pioenrozen voor de deur van onze lieve buurtjes Christien en Arjen. Binnen ook allemaal bloemen en lekkere dingen in de koelkast van Ria. Lief allemaal! En we waren zo blij weer thuis te zijn en in ons eigen bed te kunnen slapen!

’s Morgens om 9.15 uur werden we gewekt door de ontbijtservice van Adwin en AnAn. Ze hadden een heerlijk ontbijt voor ons klaargemaakt (zelfs met verse aardbeien) en zijn dat helemaal vanuit Meppel komen brengen. Ook zo ontzettend lief!! We lieten het ons goed smaken. En wat later op de morgen kwam Cobie ook nog bloemen brengen!

Ja, prachtig hoor zo’n fietsvakantie, maar het allerfijnste is toch wel om weer in je eigen mooie huisje te komen en al die lieve mensen om je heen weer te zien! 💜🌸🍀

Dag 37, van Saus naar Girona

En ja, wat heb ik geslapen. John niet zo goed: die hoorde steeds een deur of iemand in de badkamer ( die naast onze kamer lag), en al vroeg ook mensen weggaan en vogels tjilpenen een veer in het bed springen… Ik sliep overal doorheen, ook al dacht ik ‘s avonds dat het een zware nacht zou worden omdat we op een enorm schommelbed lagen, waarbij het hele bed bewoog al er iemand iets bewoog. En het was ook hard, en we hadden samen maar 1 lang kussen.

En toen was het zover vanochtend! Gisteravond lang en breed over gepraat, maar het wordt niks in Barcelona met John zijn zere voet. Hij was vanavond weer helemaal dik, en hij hobbelt met het lopen. En Barcelona is lopen en lopen! Dus we slaan een tripje Barcelona voor nu even over, en hebben plannen gemaakt om naar huis te gaan. We fietsen eerst naar Girona, naar ons Hotel Sales Aerport, dan sorteren we alles wat met de fietsen meekan of nu met ons, en brengen de fietsen en tassen naar Hotel Eden Park ( 1,5 km verderop) en dan lopen we weer terug en bedenken we hoe en wanneer we een vliegtuig in Barcelona kunnen pakken. Vanuit Girona gaat enkel 1 vlucht, en dan ‘s avonds laat; dat is dus geen optie.
Ik heb Theo van Camino transport (het bedrijf die onze fietsen weer thuis brengt) gebeld en gevraagd of het een probleem was als we niet in het Hotel Eden Park logeerden. Hij zei dat we het maar met het hotel zelf moesten opnemen, omdat hij met hun had geregeld dat mensen die daar slapen hun fiets daar voor transport mogen achterlaten. We besloten dan eerst maar naar Hotel Eden Park te gaan en het te bespreken.

Ondertussen ging het fietsen wel aardig. Het was weer warm, 33 graden, half bewolkt, maar we hadden allebei niet echt fitte benen, en er moest nogal wat geklommen worden. De omgeving was wel weer echt mooi en we kwamen regelmatig door pittoreske dorpjes. We reden een eigen route via de telefoon, omdat de officiële route eerst helemaal naar onder Girona ging, en dan kon je via een fietspad weer terug. Maar het scheelde bijna 50 km en daar hadden we geen zin meer in. Na een x aantal keren fout rijden (moeten we over dit stenige zandpad? Ja, het zal wel! Maar moeten we nu ook echt over dat karrenspoor door het graanveld? Nee, dat kan toch niet de bedoeling zijn? Dan maar weer een heel stuk terugrijden om tòch over die spoorlijn te komen…

Na 12 km rijden waren we weer eens aan het overleggen toen een man (en zijn vriendin) ons vroeg of we hulp nodig hadden. We vertelden dat we op weg waren naar Girona. Hij zei welke kant het op was, maar adviseerde ons de trein naar Girona te nemen in het stadje Cerlá, een aantal kilometers voor Girona, omdat het in Girona heel verwarrend is om te fietsen. Dat stuk was maar 7 min. met de trein. En fietsen op de trein was geen probleem. We vertelden dat we in de buurt van het vliegveld moesten zijn. Nou, dan gewoon 2 haltes verder uitstappen!

We besloten dat te doen! Het was maar een half uurtje fietsen zei hij, en vertelde zelfs hoe laat de trein zou gaan. We deden er uiteindelijk 1 uur en 15 min. over. Na een aantal keren vragen vonden we het stationnetje. Mensen vertelden ons dat we een kaartje in de trein konden kopen en op welk perron we moesten zijn en na een kwartier kwam de trein! We zagen een fietsje op een deur en spoedden ons daarheen, naar het lage perron, maar voordat we naar binnen konden gaan gingen de deuren weer dicht en vertrok de trein!! Te traag dus! We gingen daarna op het hoge perron staan, want daar was ook een fietstekentje geweest. Na een paar minuten kwam er al weer een trein: wij gingen vol verwachting klaarstaan, en ik stak mijn hand alvast op om aan te geven dat we mee wilden, en John wees steeds op zijn fiets; bleek het een goederentrein met allemaal auto’s er op! De machinist gaf een hele harde toeter toen hij langskwam! We kwamen er achter dat er maar 1 trein in het uur kwam. Dan eerst maar in de schaduw op een stoepje broodje eten.

We gingen op het hoge perron in goede positie staan, hadden al bedacht dat we fiets voor fiets in z’n geheel met z’n tweeën naar binnen zouden tillen. Hopelijk lukte het nu wel! Toen de trein kwam zagen we het fietsje en zagen ook dat er een klein plankje uit de trein schoof, waardoor we alleen onze eigen fiets naar binnen konden rijden. Gelukkig pastte het nog, want in het halletje stonden al veel mensen met grote koffers. We moesten blijven staan en vasthouden! John verloor zijn evenwicht een beetje en kreeg weer de fiets op zijn al zere been. Na 20 minuten konden we met al een beetje verzuurde spieren uitstappen. We waren er! Niemand had naar een kaartje gevraagd.

We gingen eerst een koud biertje drinken bij een cafe, en toen op naar Hotel Eden Park. Gedeeltelijk over de grote weg en over rotondes. We besloten gewoon naar een kamer te vragen, en niet te vertellen dat we al een hotel hadden. Ik had gezien dat we onze kamer tot 18.00 uur gratis konden annuleren.
Nee helaas, er was geen kamer meer! we vertelden dat we al 3 dagen probeerden te boeken, en dat we de fiets hier wilden achterlaten voor transport… Maar er was echt niks meer! Zelf niet in de kelder? een 1 pers. bed, bij de fietsen? Nee er was niks meer. Maar ze bleef maar kijken op de computer en op een papier. Toen ging ze met iemand praten en kwam er weer een man bij, en toen hadden ze dan toch wel een kamer, maar daar konden we wel uit, maar als we erin wilden kon dat alleen met iemand van de receptie. Nou dat gaf ons niet, en we waren héél blij! Want nu konden we dat gedoe met de fiets en tassen in een keer afhandelen, en hoefden we niet heen en weer te pendelen. En we kregen nog korting ook vanwege die deur: ipv € 102,50 hoefden we maar € 100 te betalen! Maar het is een prachtige kamer. We hebben lekker een diner en ontbijt erbij genomen, ter ere van het einde van de tocht. En het diner was ook heel geslaagd!
Het was 15.00 uur! Lekker vroeg dus nog. Ik heb het andere hotel geannuleerd, we hebben lekker koffie gedronken en gedoucht en alles bij elkaar gepakt wat met de fietsen meegaat.

Ook hebben we en vlucht geboekt voor morgen, om 15.15 uur, vanuit Barcelona. Er is gratis transfer vanuit het hotel naar het vliegveld in Girona, waar we een bus naar het vliegveld in Barcelona kunnen nemen. We zijn dan ongeveer om 20.45 uur weer in Leeuwarden.

Toen we na het diner terugkwamen moesten ze ons weer in de kamer laten. Dat duurde wel een kwartiertje voordat de deur open was. We zijn blij dat we toch in de kamer mochten slapen!

Het was weer een hele mooie dag, vol indrukken! We hebben 27 km gefietst.
In totaal komen we daarmee in deze vakantie op 2209 km! Goutum -Barcelona (of eigenlijk Girona) was een hele mooie tocht! Ook deze zullen we niet snel meer vergeten.

Deze reis hadden we weinig tijd om kleren te wassen, en buiten had je er geen last van, maar ik vergeet van m’n leven niet meer dat ik bij de balie stond en mezelf gewoon rook! Stinken! En omdat ze nogal even met ons bezig was, kwamen er steeds meer mensen (schoon, en in mooie kleren) achter en om me heen staan. Ik schaamde me echt! Voelde me gewoon een stinkende zwerver! Daarom was het zo heerlijk om te douchen en onze schone gewone kleren weer aan te doen!

Vandaag maak ik ook nog de blog van dag 35! Ben ik niet aan toe gekomen, maar dit was ook een bijzondere dag! 🍀🌸👋

Dag 36, van La Vajol naar Saus

We hebben lekker geslapen in onze eigen slaapzakjes. We waren pas om 10.30 uur op pad; deels omdat we de wekker wat later hadden gezet, maar ook omdat er een Duits meisje in de hostel kwam (Katharina), die zich niet lekker voelde. Ze had mogelijk de avond tevoren iets verkeerds gegeten. We hebben een poos met haar gepraat, omdat ze wat verdrietig was.

We dachten vandaag een makkie te hebben: eerst nog een flinke afdaling, veel rechte stukken met een paar heuveltjes… Maar dat was niet zo. Het tweede gedeelte van de tocht was erg zwaar! veel taaie heuvels, En het was ook weer erg warm. Tot 33 graden. We hebben tussen de middag in Figueres lekker salade en noedels gegeten.

Om 16.30 uur waren we bij ons pensio (= hostel). We dachten dat we eerst naar het plaatsje Saus moesten fietsen; we wilden zelfs eerst een weggetje binnendoor nemen, maar dat leek ons bij nader inzien toch niet zo goed. (Zandpad dat nogal steeg, hoge bulten erin en een hoog bos er achter). Toen we op de weg zaten naar het plaatsje toe, zag ik dat deze heel erg steeg! We zijn eerst maar eens wezen googlen waar we precies moesten zijn. En dat bleek 100 m verderop te zijn. Gelukkig net op tijd ontdekt! We hebben een aardige kamer met een balkonnetje. Wel een gedeelde badkamer.

Morgen komen we in Girona! Het is op zich al een gepuzzel om er te komen, maar we zijn ook heel druk bezig te kijken waar we kunnen slapen, want het hotel dat we moesten boeken om de fietsen voor transport naar Nederland af te leveren, is helemaal vol. En we moeten daar toch wel in de buurt zitten. We hebben nu een hotel geboekt dat dicht bij het andere hotel en dicht bij het vliegveld zit. Dan kunnen we met de bus vanaf het vliegveld naar Barcelona gaan. We hebben besloten er niet naartoe te fietsen. Het is een moeilijke en gevaarlijke route, en je kunt je fiets in Barcelona bijna nergens veilig neerzetten.
We hebben vandaag 56 km gefietst. Het was een leuke tocht door allerlei dorpjes.

Dag 35, van Thuir naar La Vajol

We hebben goed geslapen. Maar we waren laat weg (10 uur) omdat we toch nog eerst een slaapplaats hebben gezocht. En dat lukte nog in een Auberge, 3 km vanaf de Spaanse grens. Blij blij! We hebben de EPO bij de pharmacy opgehaald ; het was dit keer een wat andere spuit, dus we moesten nog even goed lezen hoe dat te doen. Toen heb ik in de apotheek gevraagd of ze een kamertje hadden om de injectie toe te dienen, en dat hadden ze. Ging prima, en om 10.30 uur zaten we op de fiets.

We hadden op een paar dikke jongens na de eerste paar km vrij vlak, en toen begon het beklimmen van de eerst berg, ongeveer 300 m hoog. Dat ging best goed! Na 17,5 km hebben we op het hoogtepunt even lekker koffie gedronken. Het was een warme dag! 35 graden. Een voordeel was dat de wind af en toe van de zijkant en zelfs van achteren kwam. De afdaling was heel lekker. Daarna volgde een paar km van op en neer, en op en neer, en toen begon het echte steigen! Van 40 m naar over de 700 m omhoog, verdeeld over een afstand van 14 km.
Net voordat de klim begon was daar een mooi restaurantje, daar hebben we eerst nog even ieder twee 0% naar binnen geslagen voor het vocht, en een grote salade gedeeld. Er zaten ook een aantal fietsers, die vonden het wel stoer, 2 van die oudere Nederlanders die op een gewone fiets de berg opgingen.

En toen ging het gebeuren. Het was gewoon steeds klimmen, maar wel behóórlijk pittig! Het water gutste me langs mijn hoofd, mijn rug, mijn buik.. Natte handen…. We hadden allebei best moeite met de beklimming. Gelukkig was het niet druk op de bergweg, want wij fietsten aan de afgrond kant. We hebben een aantal keren gestopt, water gedronken, stukje appel eten, op adem komen, en zelfs een keer de cola met zoute pinda’s truck uit de kast gehaald. We gingen met zo’n 5 á 6 km per uur de berg op. We hebben halverwege Piet nog even gebeld voor steun, maar die was ook erg druk met de hond uitlaten en Mariska en Bieneke van Schiphol afhalen. Zijn betrokkenheid bij de fietstocht is intussen natuurlijk wel wat anders dan toen hij zelf net naar Santiago was gefietst.

Na 2,5 uur kwamen we in Las Illas waar we wat moeilijke weggetjes moesten volgen op weg naar de grens. Helaas was er een stuk weg weggeslagen en konden we onze route niet vervolgen. We moesten een stukje terug fietsen en dan een klein, heel slecht en heel steil weggetje inslaan, om na een aantal kilometers weer op onze route te komen. Het was zo’n steile weg dat we die, ongeveer 700 m, wel moeten lopen. Het is heel zwaar om zo’n eind je fiets met zware bepakking tegen de berg op te duwen, en dan ook nog over een slechte weg. En voor John was het echt heel moeilijk met zijn klikschoenen, en zijn al zo zere voet/been. Maar hij heeft het toch voor elkaar gekregen! Een echte doorzetter!
Daarna moesten we nog een aantal kilometers zigzaggend ongeveer 150 m stijgen door een villawijk, met scherpe erg steile bochten. Daarna over een pad waar je eigenlijk niet in mag ( je voelt je dan een soort illegale die de grens wil oversteken), een modderpad met hele grote plassen en vreselijke blubberige kanten, en stenen overal. Je moest heel veel sturen, draaien en op randjes rijden om er doorheen te komen. Één keer haalde ik het maar net, en ik dacht dat John het misschien niet zou halen een dan in zo’n blubberbad zou moeten stappen, of er zelfs door zijn klikschoenen in zou vallen. Maar hij haalde het ook! Trots!

En toen, na 3,5 uur, waren we ineens op een soort open plek in het bos. We waren in Spanje! Bij het monument van Lluis Companys. President van Catalonië, vanaf 1934 tot de Spaanse burgeroorlog. Hij wist via deze weg naar Frankrijk te ontsnappen, maar werd in 1940 toch door het Franco Regime geëxecuteerd! Hij is de enige democratisch gekozen Europesche president die dit lot onderging.
En daar begon ook ineens vanuit het niets een mooie weg in Spanje! Na 3 km heerlijke afdaling waren we in La Vajol, het kleine plaatje (84 inwoners) waar we in een hostel sliepen. 

Het was ondertussen half acht, veel later dan eerst verwacht. Ik had wel al gebeld dat het later werd en dat was geen probleem. En daar zat Pagita, de vrouw die het regelde in de hostel, al op ons te wachten op een terrasje. Ze zwaaide naar ons! We waren de enige gasten; een hele hostel voor ons alleen! Heerlijk! John had nog wat ingezeten over het catheteriseren, maar dat was nu dus niet aan de orde. We hadden een lekker bedje met gekleurd beddegoed, en onze eigen slaapzak, en we konden nog heerlijk eten en drinken in het restaurantje. Kip met champignons en pruimen, volgen mij zo vanuit de vriezer de magnetron in. Maar het was lekker en gezellig, want we aten samen met een nogal praatgrage dame.

Het was een hele zware dag, maar wel erg leuk!  En we kunnen het nog, bergen beklimmen!
We hebben 52 km gefietst. 

Dag 34, van Túchan naar Thuir

We hebben redelijk geslapen, en dat zegt veel (op een slecht bed en een mug en vlieg in de kamer). We hebben snel gegeten, want we wilden vroeg op de fiets zitten. Vandaag moeten we 2 bergen over, de eerste gaat wel maar de tweede is van 40 naar 400 m klimmen.
Het huisje opruimen, beddegoed terug brengen, brood halen in het dorp en toen zaten we om half tien op de route. Het was zwaar bewolkt en ongeveer 20 graden, en er stond een krachtige wester wind. Dat is het de hele dag gebleven.

De kleine berg gaf ons helemaal geen problemen; de benen zijn al behoorlijk sterk. Om half 12 zaten we in d’Tour de France (een dorpje), we hadden 16 km gereden, zaten vlak voor de tweede berg, dus gingen we eerst maar eens koffie drinken en wat eten. Daar hebben we ook meteen een slaapplaats voor ons in Truir geboekt. Dicht bij 2 apothekers.

Om 12.15 uur zijn we aan de tweede berg begonnen. Het was pittig, want het was 10 km klimmen! We kropen er met 6 tot 8 km per uur bij op. Op 1 dal na ( bij een dorp) was het steeds omhoog gaan. De natuur was heel prachtig. De bergen, de luchten, de vele brem en wijnvelden, dorpjes tegen een rots wand.. Het was echt genieten, en we zijn dan ook vaak gestopt om een foto te maken. Af en toe hadden we lekkere zij- of rugwind: dat maakt zoveel verschil! Om 13.40 uur, waren we op de top. Het viel ons niet tegen. Daarna hadden we een heerlijke kilometers lange afdaling op een vrij nieuwe weg! Het laatste stuk van ruim 20 km naar Truir ging ook heel goed; we hadden de laatste km’s zelfs wind in de rug. We reden nu langs heel veel boomgaarden met perziken. Toen we langs Ille sut Tet kwamen zagen we prachtige formaties van enorme lichtgele zandsteen rotsen. (Les Orgues) Heel erg mooi!

Om 15.45 uur waren we in Truir. Toen we aan het begin van het stadje op de telefoon stonden te kijken welke apotheek we het beste konden nemen, kwam er een jonge vrouw op ons af. Het was Stephanie, de eigenaresse van het huis waar we in slapen. Ze reed daar toevallig in haar auto en zag ons staan; ze dacht meteen dat wij de nieuwe gasten waren. Apart toch? Ze heeft ons naar de dichtstbijzijnde apotheek geleid (wij op de fiets achter haar auto aan). Bij de apotheek ging het weer heel goed. Morgen na 9 uur ligt d EPO klaar.

Het huisje waar we in slapen is klein, en bestaat uit 3 lagen. Beneden keuken, midden kamer en boven slaapkamer. Het is dus wel aardig trappen lopen. Het ziet er allemaal heel goed uit. Ik denk dat het bed lekker slaapt. En dat hebben we ook wel nodig, want morgen moeten we onder meer een berg van 750 m hoog beklimmen! En dan gaan we door een pas en zijn we in Spanje!

Het was een prachtige tocht! Het was natuurlijk wel flink zweten voor mij, John heeft daar minder last van, maar omdat het bewolkt bleef, niet te warm was en er een stevige koele wind stond, was het heel goed te doen. We hebben vandaag 58 km gefietst.

Dag 33 van Bizánet naar Túchan

We hebben lekker geslapen. Ontbijtje genomen en zo vlug mogelijk op de fiets. We moesten nog op onze gastvrouw wachten om de fiets uit de garage te krijgen. En toevallig was haar band van de fiets lek en de accu van haar electrische stepje leeg. Maar goed, om 9.25 uur zaten we dan toch op de fiets.

Het was mooi fietsweer. Bewolkt, maar 20 graden. Later kwam de zon er wat meer bij en werd het zelfs weer 29 graden. We hadden een niet te harde wind tegen. We hadden de eerste 8 km op een enkele klim na vrij vlak, en daarna moesten we even een stevige heuvel over. Dat ging goed!
Het was nog een heel gepuzzel om te kijken waar we konden slapen en om dan morgen voor John zijn EPO in een wat groter stadje te zijn. We zijn vroeg bij een picknick tafel gaan lunchen en puzzelen hoe het te doen, maar we kwamen er niet goed uit. Er zijn eigenlijk op de plaatsen waar wij willen stoppen, op onze route op het moment niet zoveel slaapplaatsen. We besloten naar Tuchan te fietsen en ter plekke te kijken en te beslissen.

We moesten ook nog de Col d’Extreme beklimmen. Een erg lange berg waarbij we 200 m omhoog moesten. Het was eigenlijk een heel lekkere berg, die heel geleidelijk steeg, met nog een behoorlijk stuk venijn in het laatste gedeelte. Om 15.30 uur waren we in Tuchan. Natuurlijk ook omdat het zondag is, maar het stadje was totaal uitgestorven, en het hotel leek dicht. We hebben besloten een Chalet op een dicht bijzijnde camping te boeken. Het is een leuk klein huisje, maar er zit geen beddengoed en handoeken in. Gelukkig bleek je dat ook te kunnen huren. We hebben nog even lekker op de camping gedineerd. We zijn er nog steeds niet uit hoe we dat nou morgen moeten doen.

Het was een leuke ontspannen tocht vandaag, en we hebben 44 km gereden.

Dag 32, van Béziers naar Bizánet

We hebben redelijk geslapen. Ik ben dom genoeg mijn pillen gisteravond vergeten; ik had vannacht kramp in mijn benen. We hebben lekker ontbeten met uitzicht op de Cathedral. Om 9.30 uur zaten we op de fiets. Het was nog een heel gezoek naar de route, en mijn sd kaartje was losgegaan met batterijen vervangen en dan heb je geen route. Het was chaos om op de route te komen; allemaal 1 richting staten, straten opgebroken, heel veel verkeer… En we moesten een speciale brug over. Na 4 km rijden, om 10.15 uur, zaten we weer op onze route. Langs een groot sluizencomplex met 5 sluizen direct achter elkaar. Prachtig om te zien hoe hele grote boten daar in gaan, en hoe snel zo’n sluis vol of leeg is.

We hadden eerst een groot stuk zandweg langs het water, met heel veel boten. Daarna over een zeer slechte weg door het land. We hebben de laatste dagen toch veel slechte wegen gehad. Nadat we 6.5 km op de route zaten, hebben we (om 11.15 uur) bij Colombiers even lekker koffie gedronken. Het fietsen ging op zich goed. Het was eerst bewolkt 21 graden, later zonnig en tot 29 graden. Er stond een stevige koele wind, die bij een afdaling heerlijk was, maar daarentegen bij het klimmen mede voor peentjes zweten zorgde. De omgeving was niet erg inspirerend. We hadden voor een gedeelte ook een Jagerspad kunnen kiezen, dat was bij nader inzien en gezien de toch al slechte staat van onze wegen, beter en interessanter geweest, want die ging langs al die sluizen.

Om 13.45 uur waren we bij Nevian. We hadden 32,5 km gefietst. We hebben bij een supermarkt inkopen gedaan en even snel een perzik, broodje en cola naar binnen gewerkt. Daarna gingen we richting Bizánet, waar we zouden beslissen wat verder te doen. We moesten nu eerst wel een een bergje van 120 m hoog over. En dat was ècht klimmen! vooral omdat het een heel slechte weg was en het ondertussen 31 graden was. Wij zijn het niet gewend, maar een smalle en heel slechte weg, waar je dan ook nog auto’s passeren…

Om 16.00 uur waren we in Bizánet. Net toen we een bankje zagen en zouden overleggen, werden we ingehaald door Ben en Eke, die we in het begin van de reis hebben ontmoet en ook op weg zijn naar Barcelona. Zij alleen wel op een electrische fiets. Ze hadden niet verwacht dat we al zo ver zouden zijn. Zo leuk om hun te zien! Ze overnachten hier in Bizánet. Misschien zien we ze nog eens!

Na overleg, hier slapen of nog 28 km fietsen, hebben we besloten hier maar te blijven. Er was nog 1 slaapplaats te krijgen via Booking, en dat was een appartementje. Het is heel erg leuk, authentiek en schoon. De douche is ok, dus er is hoop voor het bed. Ik kan nu mooi de blogs van vandaag en (de het niet opgeslagen verslag van) eergisteren doen, en we kunnen de komende dagen voorbereiden, want John moet zijn EPO maandag (uiterlijk dinsdag) weer hebben, en we gaan steeds meer klimmen, want we moeten de Pyreneeën over!
We hebben vandaag 50 km gereden.

Ivm bijna geen bereik geen foto’s

Dag 31, van Pézenas naar Béziers

We hebben lekker geslapen! Ontbijtje op de kamer gedaan. We hadden lekker alle tijd en ik kon mijn blog schrijven. Om precies 12.00 uur hebben we de kamer verlaten. Brood en lekkers ingeslagen, en om 12.45 uur reden we dan. Het ging prima. Het was ongeveer 20 graden en zwaar bewolkt. De wind kwam weer uit het zuiden.

Giesteren hebben we de hele dag langs de weg gefietst, en daar begon het nu ook weer mee. De wegen waren vandaag van een slecht gehalte! Veel hobbels, kuilen en schuren. We reden weer door wijnvelden, ook graanvelden, en er stonden veel plataanbomen langs ce weg. Er was weinig leuks om voor de stoppen en foto’s te nemen. Onderweg kregen we even een buitje, en hebben we onder een boom gezellig met Engelsen gepraat. Ze waren daar op vakantie.

In Vias, 14.00 uur, hadden we 23 km gefietst. We hebben daar op een bankje geluncht. Soms scheen de zon even op ons, en dan weer regen. Er waren erg donkere wolken, en de temperatuur was gezakt naar 17 graden. We werden koud, dus jackjes en regenjacken aan. We hebben een slaapplaats geregeld in Béziers, 25 km verderop. Toen we weer fietsten konden we gelukkig de èchte regen voorblijven. 10 km voor onze slaapplaats brak de zon weer door en werd het lekker warm. We hebben zelfs nog een klein stuk redelijk fietspad gehad.

We hadden een slaapplaats aan de rand van de stad geboekt omdat we dan die grote stad niet in hoefden, maar om hier te komen viel ook nog niet mee. We moesten een grote brug over en langs érg, érg drukke wegen, waarmee ze ook nog gedeeltelijk aan het werk waren. Best gevaarlijk eigenlijk! John is altijd iets minder snel op gang dan ik, mede door zijn kliksysteem, en als ik dan nog net de weg over kan, kan hij het soms niet meer. Dan moet je op zo’n drukke weg toch weer bij elkaar zien te komen. En we moeten natuurlijk steeds stoppen om op het telefoontje te zien of we nog op de goede weg zitten. We moesten op het eind door zulke kleine weggetjes, en langs volkstuintjes, zodat je denkt “we zitten fout”. Maar daar was het dan ineens weer: onze oase voor de nacht. Een mooi project van huis, zwembad, voileres, geiten en pauwen, mooie grote bomen en allerlei zitjes. Het was heerlijk om daar een koud drankje te drinken. We hebben een hele mooie kamer en badkamer en uitzicht op de cathedral en prison (nu een hotel).
We hebben vandaag 47 km gefietst.