Dag 18, van Arc le Gray naar Louis Legrand
We hebben vandaag weer zoveel meegemaakt! 97 km gereden, en via de pastoor opgevangen bij een oude man, die pelgrims opvangt. Nu eerst met hem eten; hij heeft spagettie gemaakt. Het verhaal volgt morgen!
Ondertussen is het al overmorgen, maar dat mag de pret niet drukken.
We hebben lekker geslapen en lekker ontbeten in onze prachtige B&B. Van de eigenaar hoorden we dat het zo moeilijk is om een slaapplaats te krijgen omdat het: hemelvaartsdag is Ăšn ze dit jaar ook nog bevrijdingsdag vieren, Ă©n er een CitroĂ«n 2 weekend is, Ăšn er een Bleu route is van Wielrennen ( van Luxemburg naar Barcelona). Dus alles is vol. We zijn gisteravond meteen al begonnen met een slaapplaats te zoeken. Dat heeft nog niks opgeleverd. Ik heb geprobeerd de fotoâs op de site toe te voegen. Het lukt maar niet. Hij geeft steeds een foutcode.
Om 9.20 uur zaten we op de fiets. We hebben in het stadje voor John een snoertje kunnen krijgen. Deze doet het heel goed. Het fietsen gaat heel goed. We zitten eerst weer langs het water, met af en toe een heuvel. WĂšl hebben we dit keer stukken heel slecht pad.
Om 13.00 uur zitten we aan de vis en chips, midden in een soort park. We zijn er via vragen en vragen terecht gekomen. Heerlijk! Weer gezocht naar een slaapplaats. Niks! Dan maar langer fietsen, maar nee, niks. Ik heb iedere mogelijkheid gebeld of ingesproken. Het kost veel tijd. Jammer. Ik ben ondertussen zowat lek gestoken, want het stikt er van de muggen. ze prikken gewoon door de kleren heen. Meteen maar aan allergie pilletje genomen, anders is het niet uit te houden!
we zijn eerst maar weer een eind gaan fietsen; dit keer behoorlijk op en neer. Het is warm, zeker 32 graden. Af en toe stoppen we om maar weer te kijken naar een slaapplaats. Niks! Ze zeggen allemaal Complet!! We wilden eigenlijk vandaag niet te ver fietsen, maar het wordt steeds meer. We besluiten door te fietsen naar St Nicolas (dan zitten we op 75 km), maar dat plaatsje is maar heel klein; te weinig mogelijkheden. Dan maar door naar Argilly, een wat groter plaatsje. We hebben hebben 86 km gereden als we daar komen. Onderweg zagen we de aankondiging van een Mis in Argilly, om 20.00 uur die avond. Hee! Hebben we geluk?
We hebben het plan om eerst naar de kerk te gaan te kijken of er een pastoor is, is die er niet (dat kan, want er is ons verteld dat een pastoor tegenwoordig een aantal dorpen heeft en waar is hij dan?), dan kunnen we bij mensen het dichtst bij de kerk aanbellen en het probleem uitleggen. Misschien kunnen die dan helpen. Als dat allemaal niet helpt gaan we naar de politie; misschien kunnen we in een cel slapen.
Toen we bij de kerk aankwamen was de mis net uit. We reden naar de hoofdingang en daar stond de priester in vol ornaat nog mensen uit te laten. We reden hem om het maar zo tegeen, recht in de armen. Hij vroeg of hij ons kon helpen? Ja zeker, ik zei dat we geen slaapplaats hadden voor de nacht. Hij zag de Jacobsschelp op John zijn tasje en zei: Santiago? Ja, zei John. Hij ging overleggen met wat mensen, en we werden geroepen. We konden bij FourĂȘ overnachten. Dat is een oudere man, met een heel vriendelijk uiterlijk. Hij was heel behulpzaam. Hij kreeg wel vaker Pelgrims die gestrand waren. We moesten alleen nog wel een stukje fietsen. 11 km om precies te zijn. We waren al aardig op, maar ja, wĂ t is op! FourĂȘ vroeg ons of we al gegeten hadden, want hij kon wel pasta maken. oh lekker! Goed voor fietsers! zei ik. Was het niet te veel moeite? Nee hoor, we gingen lekker met zân drieĂ«n eten. Het communiseren gaat wat moeizaam, gemengd engels en frans, maar het gaat! Af en toe gooit John een van zijn bijzondere opmerkingen in het gesprek, maar dat gaat echt zijn pet te boven ;))
Toen we daar aankwamen hing FourĂȘ al uit zân raam op de eerste verdieping ons op te wachten. Het was een groot appartement, met 7 kamers. Alles errug errug gedateerd versleten, het huis stond vol met allerlei spullen. Overal spullen. Maar wel allemaal op kastjes en tafeltjes. Het was er gelukkig niet echt smerig! We kregen een bijzondere kamer met een heel oud bed. Hij had spagettie gemaakt met een klein beetje saus, dat al stond te pruttelen toen wij daar kwamen, salade van wortelen, ui en tomaat. En we kregen nog kaas na. Alles met brood natuurlijk. Dat aten we lekker op een groot balkon. Ik hielp hem later afruimen, en de keuken was ook propvol met pannetje en dingen en dingen⊠Ik probeerde niet na te denken bij wat ik allemaal zag.
Ik ben beslist niet zo van eten bij oude mannen, en slapen al helemaal niet. Maar ik moet zeggen: het was allemaal goed te doen! FourĂȘ vertelde ons graag over zijn familie, kinderen en vooral over zijn vrouw, die sinds januari in een tehuis zit en dementie heeft. Hij vind dit erg moeilijk, maar probeerde toch nog iets van zijn leven te maken. Ging iedere dag naar zijn vrouw. Hij ging anders altijd op zondag naar de mis, maar deze zondag ging hij met zijn vrouw naar hun dochter. Vandaar dat hij nu op zaterdag was gegaan. De pastoor had het in de mis gehad over â alles maar over je heen laten komen, of de uitdaging aangaan!â En Voila! Daar stonden twee fietsers voor zijn neus die hulp nodig hadden! Hij glunderde helemaal! Wat een fijn mens.Toen we ernaar vroegen, konden we een vrijwillige bijdrage geven. we gaven hetzelfde als bij vrienden op de fiets; want hij was nu toch een soort vriend geworden? :))
Het was een bijzondere dag! We hebben 97 km gereden.
Reacties
Reacties
Lieve Ankie en John, bedankt voor jullie verjaardagskaart. Heel attent, om daar ook nog aan te denken terwijl je zo'n spannende reis maakt. Geweldig.
Wat een indrukwekkende reis. Knap, hoe jullie het doen. Nog heel veel plezier en voorzichtig.
Groetjes, Marrit en Marco.
Zo maak je toch van alles mee ! eet smakelijk .
Wat een verhaal en wat een enorm end gefietst! Hoe houden jullie het vol. Heel knap. Mooie avonturen en bijzondere ontmoetingen.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}