En ja, wat heb ik geslapen. John niet zo goed: die hoorde steeds een deur of iemand in de badkamer ( die naast onze kamer lag), en al vroeg ook mensen weggaan en vogels tjilpenen een veer in het bed springen… Ik sliep overal doorheen, ook al dacht ik ‘s avonds dat het een zware nacht zou worden omdat we op een enorm schommelbed lagen, waarbij het hele bed bewoog al er iemand iets bewoog. En het was ook hard, en we hadden samen maar 1 lang kussen.

En toen was het zover vanochtend! Gisteravond lang en breed over gepraat, maar het wordt niks in Barcelona met John zijn zere voet. Hij was vanavond weer helemaal dik, en hij hobbelt met het lopen. En Barcelona is lopen en lopen! Dus we slaan een tripje Barcelona voor nu even over, en hebben plannen gemaakt om naar huis te gaan. We fietsen eerst naar Girona, naar ons Hotel Sales Aerport, dan sorteren we alles wat met de fietsen meekan of nu met ons, en brengen de fietsen en tassen naar Hotel Eden Park ( 1,5 km verderop) en dan lopen we weer terug en bedenken we hoe en wanneer we een vliegtuig in Barcelona kunnen pakken. Vanuit Girona gaat enkel 1 vlucht, en dan ‘s avonds laat; dat is dus geen optie.
Ik heb Theo van Camino transport (het bedrijf die onze fietsen weer thuis brengt) gebeld en gevraagd of het een probleem was als we niet in het Hotel Eden Park logeerden. Hij zei dat we het maar met het hotel zelf moesten opnemen, omdat hij met hun had geregeld dat mensen die daar slapen hun fiets daar voor transport mogen achterlaten. We besloten dan eerst maar naar Hotel Eden Park te gaan en het te bespreken.

Ondertussen ging het fietsen wel aardig. Het was weer warm, 33 graden, half bewolkt, maar we hadden allebei niet echt fitte benen, en er moest nogal wat geklommen worden. De omgeving was wel weer echt mooi en we kwamen regelmatig door pittoreske dorpjes. We reden een eigen route via de telefoon, omdat de officiële route eerst helemaal naar onder Girona ging, en dan kon je via een fietspad weer terug. Maar het scheelde bijna 50 km en daar hadden we geen zin meer in. Na een x aantal keren fout rijden (moeten we over dit stenige zandpad? Ja, het zal wel! Maar moeten we nu ook echt over dat karrenspoor door het graanveld? Nee, dat kan toch niet de bedoeling zijn? Dan maar weer een heel stuk terugrijden om tòch over die spoorlijn te komen…

Na 12 km rijden waren we weer eens aan het overleggen toen een man (en zijn vriendin) ons vroeg of we hulp nodig hadden. We vertelden dat we op weg waren naar Girona. Hij zei welke kant het op was, maar adviseerde ons de trein naar Girona te nemen in het stadje Cerlá, een aantal kilometers voor Girona, omdat het in Girona heel verwarrend is om te fietsen. Dat stuk was maar 7 min. met de trein. En fietsen op de trein was geen probleem. We vertelden dat we in de buurt van het vliegveld moesten zijn. Nou, dan gewoon 2 haltes verder uitstappen!

We besloten dat te doen! Het was maar een half uurtje fietsen zei hij, en vertelde zelfs hoe laat de trein zou gaan. We deden er uiteindelijk 1 uur en 15 min. over. Na een aantal keren vragen vonden we het stationnetje. Mensen vertelden ons dat we een kaartje in de trein konden kopen en op welk perron we moesten zijn en na een kwartier kwam de trein! We zagen een fietsje op een deur en spoedden ons daarheen, naar het lage perron, maar voordat we naar binnen konden gaan gingen de deuren weer dicht en vertrok de trein!! Te traag dus! We gingen daarna op het hoge perron staan, want daar was ook een fietstekentje geweest. Na een paar minuten kwam er al weer een trein: wij gingen vol verwachting klaarstaan, en ik stak mijn hand alvast op om aan te geven dat we mee wilden, en John wees steeds op zijn fiets; bleek het een goederentrein met allemaal auto’s er op! De machinist gaf een hele harde toeter toen hij langskwam! We kwamen er achter dat er maar 1 trein in het uur kwam. Dan eerst maar in de schaduw op een stoepje broodje eten.

We gingen op het hoge perron in goede positie staan, hadden al bedacht dat we fiets voor fiets in z’n geheel met z’n tweeën naar binnen zouden tillen. Hopelijk lukte het nu wel! Toen de trein kwam zagen we het fietsje en zagen ook dat er een klein plankje uit de trein schoof, waardoor we alleen onze eigen fiets naar binnen konden rijden. Gelukkig pastte het nog, want in het halletje stonden al veel mensen met grote koffers. We moesten blijven staan en vasthouden! John verloor zijn evenwicht een beetje en kreeg weer de fiets op zijn al zere been. Na 20 minuten konden we met al een beetje verzuurde spieren uitstappen. We waren er! Niemand had naar een kaartje gevraagd.

We gingen eerst een koud biertje drinken bij een cafe, en toen op naar Hotel Eden Park. Gedeeltelijk over de grote weg en over rotondes. We besloten gewoon naar een kamer te vragen, en niet te vertellen dat we al een hotel hadden. Ik had gezien dat we onze kamer tot 18.00 uur gratis konden annuleren.
Nee helaas, er was geen kamer meer! we vertelden dat we al 3 dagen probeerden te boeken, en dat we de fiets hier wilden achterlaten voor transport… Maar er was echt niks meer! Zelf niet in de kelder? een 1 pers. bed, bij de fietsen? Nee er was niks meer. Maar ze bleef maar kijken op de computer en op een papier. Toen ging ze met iemand praten en kwam er weer een man bij, en toen hadden ze dan toch wel een kamer, maar daar konden we wel uit, maar als we erin wilden kon dat alleen met iemand van de receptie. Nou dat gaf ons niet, en we waren héél blij! Want nu konden we dat gedoe met de fiets en tassen in een keer afhandelen, en hoefden we niet heen en weer te pendelen. En we kregen nog korting ook vanwege die deur: ipv € 102,50 hoefden we maar € 100 te betalen! Maar het is een prachtige kamer. We hebben lekker een diner en ontbijt erbij genomen, ter ere van het einde van de tocht. En het diner was ook heel geslaagd!
Het was 15.00 uur! Lekker vroeg dus nog. Ik heb het andere hotel geannuleerd, we hebben lekker koffie gedronken en gedoucht en alles bij elkaar gepakt wat met de fietsen meegaat.

Ook hebben we en vlucht geboekt voor morgen, om 15.15 uur, vanuit Barcelona. Er is gratis transfer vanuit het hotel naar het vliegveld in Girona, waar we een bus naar het vliegveld in Barcelona kunnen nemen. We zijn dan ongeveer om 20.45 uur weer in Leeuwarden.

Toen we na het diner terugkwamen moesten ze ons weer in de kamer laten. Dat duurde wel een kwartiertje voordat de deur open was. We zijn blij dat we toch in de kamer mochten slapen!

Het was weer een hele mooie dag, vol indrukken! We hebben 27 km gefietst.
In totaal komen we daarmee in deze vakantie op 2209 km! Goutum -Barcelona (of eigenlijk Girona) was een hele mooie tocht! Ook deze zullen we niet snel meer vergeten.

Deze reis hadden we weinig tijd om kleren te wassen, en buiten had je er geen last van, maar ik vergeet van m’n leven niet meer dat ik bij de balie stond en mezelf gewoon rook! Stinken! En omdat ze nogal even met ons bezig was, kwamen er steeds meer mensen (schoon, en in mooie kleren) achter en om me heen staan. Ik schaamde me echt! Voelde me gewoon een stinkende zwerver! Daarom was het zo heerlijk om te douchen en onze schone gewone kleren weer aan te doen!

Vandaag maak ik ook nog de blog van dag 35! Ben ik niet aan toe gekomen, maar dit was ook een bijzondere dag! 🍀🌸👋